All Creatures Great and Small

We zijn vier dagen geleden in Canada aangekomen en al gewend aan het vrije leven: we willen niet meer terug!

Ik zit voor de blokhut aan het strand en luister naar de meeuwen, adelaars, kauwen en steltlopers terwijl de mistbanken uit zee weer opkomen. Of de zon het vandaag weer gaat winnen, is nog de vraag, maar de afgelopen dagen waren prachtig. Terwijl we gisteren een heel stuk langs het strand liepen richting de monding van de rivier (die we nooit bereikt hebben) kwamen de Orca's langs. Vissend, spelend, spuitend, slaand met de staarten, een hele show. De rust, frisse lucht en de stilte zijn niet te evenaren.

In de tussentijd dat ik dit schrijf is het eiland aan de overkant in dikke mist gehuld. Ook de vuurtoren is niet meer zichtbaar en de misthoorn zal snel aangaan.

De heenreis was meer dan voorspoedig. gezellig en we zijn met meer spullen uit het vliegtuig gestapt dan er in. (Al bekend bij de mensen die facebook hebben.) Bij binnenkomst, nadat ik mijn lieftallige achterwerkje had neergevleid op de belangrijkste stoel 1 a en Frank naast mij plaatsnam op 1 b voelde ik de noodzaak tot inspectie van de toiletruimte. Toen ik mij bouwvallig richting de deur manouvreerde en opzij keek het keukentje in, keken de stewardes en ik elkaar aan, hadden een blik van herkenning begonnen enthousiast tegen elkaar te tetteren tot zij riep: jij doet iets met "art" (onze website heet Art and Nature photography" en ik met stomheid geslagen was, want: hoeveel duizenden mensen ziet zij in een jaar en hoe is het mogelijk dat ze ons nog kan plaatsen!!!!Een schat van een mens. Toen we daarna ons welkomstglas met bubbels kregen, waren we eindelijk "thuis".

Gedurende de trip hebben we ons met twee 86 jarige - tweeling - dametjes beziggehouden. Mieke vond Frank de liefste die er was en moest ook aan zijn mooie haar zitten. Ans had een slecht zittend kunstgebit en liet zich graag richting toilet leiden onderweg tegen iedereen aan pratend en een "conference" in de pantry houden. Omdat zij, ook verwend door het personeel, een bijzonder goed gevuld en uitermate zwaar tasje met extra flesjes sterke en zoete drank waaronder Bailys kregen (beiden suikerpatientjes, maar dat mag de pret niet drukken) en de stewardess ons ook erg aardig vond, kregen Frank en ik een goed gevuld tasje met 5 flesjes bubbels. chocoladerepen en pringles mee. We zijn nog aan het overdenken waaraan we die kunnen schenken maar zijn nog geen goed doel tegen gekomen.

De misthoorn is aan.

Wij huren elk jaar een auto bij Alamo. Toen we de koffers hadden liepen we dan ook in een rechte lijn naar de verhuurauto's. Ook prettig dat je een vliegveld zo goed kent dat je met je ogen dicht je weg kan vinden na 9 uur en midden in de nacht.

Hoe moeilijk kan het zijn een passende SUV te krijgen? Moeilijk! Apetrots kwam de dame op platte schoentjes en met knalrode hieltjes in chiq jurkje ons een auto showen.....een lange, spierwitte, begrafenisauto. Dacht t niet!

Er komen een paar Orca's voorbij dus even wachten..........

De dame was wat verbaasd over onze afwijzende reactie maar bleek bij nader inzien ook een Jeep Patriot ter beschikking te hebben. Of die goed was? Tuurlijk riep ik enthousiast toen ik een blik naar het vehiekeltje wierp. Reed de kar heen, gooide de klep open en begon de koffers en tassen in te laden. Toen ik de achterklep dicht wilde doen, bleek dat in het geheel niet te kunnen. Niet een klein beetje niet te kunnen, maar helemaal niet! Wat nu te doen want de overvolle parkeerplaats bleek te bestaan uit te kleine of al gereserveerde auto's en we wilden eigenlijk wel ons bedje in na een doorwaakte dag van 24 uur. Gelukkig bleek dat er een mogelijke wagen met 15 minuten ter besckikking zou komen en zijn we nu in het gelukkige - tijdelijke - bezit van een Ford Edge. Niet te ruim......-voor onze begrippen - maar de achterklep kan dicht en we hebben bekerhouders. Open dak en een heleboel piepjes toeters en schijnbewegingen; sleutel hoeft alleen in de buurt te zijn en de informatie straalt je tegemoet waardoor je verblind wordt. In Canada is de straatverlichting al jaren niet aan...............

Bij aankomst in ons hotel bleken we de "guest of the day" te zijn met gratis upgrade naar een suite met balkon, televisiekamer, keuken en 2 grote televisieschermen en de manager van het hotel vol trots en overgave vertelde over de goody bag die ons stond te wachten. Hierin bleken een flesje water, een appel en sinaasappel en minimars te zitten. Maar lief was het wel.

De auto rijd heerlijk, 1 op 8 en heeft ons al 400 kilometer het land ingebracht.

We hebben nieuwe neurofrutjes gevonden die hebben gediend als fotografeer project op het strand. Vloekend,scheldend en tierend tracht ik mij voorzichtig in hun richting te begeven maar ze zijn mij telkenmale te snel af. Dacht alles al een keertje meegemaakt te hebben maar heb eerlijk gezegd nog nooit zulke kleine neurootjes gezien.

Strakjes gaan we naar ons nieuwe tijdelijk verblijf op de top van dit eiland waarvandaan we morgenavond met de boot hopen te vertekken voor verblijf bij de oorspronkelijke bewoners en hopelijk de witte beren. Daar gaan we 1 overvolle roltas legen!!!!!Jippie.

Weet niet waar we deze mail kunnen versturen maar het staat in ieder geval genoteerd.

hou de voetjes warm en de oortjes open