All Creatures Great and Small

En we zitten hier gezellig en we zitten hier o.k. Ja, ja, roept u maarrrrrr

Man, man man, wat ben ik geschrokken.

Frank, al veel meer van de wereld gezien hebbende dan ik, had mij al jaren geleden verteld over een reis die hij ooit per bus, boot en per trein, had gemaakt, naar Alaska, waaronder Skagway. Op de folders die hij nog had, stonden foto's van prachtige winkels, gebaseerd op de goudkoorts van rond 1900. Authentiek, mooie gebouwen, oude typisch Amerikaanse straten enz..

Vanmorgen namen wij dus de al maanden van te voren geboekte fast ferry van Haines naar Skagway. Altijd leuk zo'n bootreisje van 45 minuten over de oceaan, langs onbereikbare stukken bergland. We kwamen om 12.00 uur aan, zijn vol goede moed ondanks de schok, richting Skagway gegaan, waren daar snel gillend gek weer uit gevlucht.

Nu zitten we, 14.00 uur, wachtend tot we eindelijk weer naar huis kunnen ( 18.00 uur) , vanaf een bankje op de kade, te kijken op een giga televisiescherm bovenop een megaflatgebouw gelijkende cruiseboot. En er liggen er hier vijf! Achter en naast elkaar, hebben deze walgelijk grote cruiseschepen 5 x 4000 mensen uitgespuugd. En die lopen hier allemaal verdwaasd rond, net zoals wij. Terwijl wij dit schrijven, trekt langs ons een lange schare verdwaalde mensen, retour naar de successievelijke boten. Meeste van deze verdoolde zielen zijn voorzien van roodgekleurde plastic tasjes met teksten van een spirit shop er op. Het moet inderdaad bij tijd en wijle wel een trieste gebeurtenis zijn op de schepen. Ook opvallend is dat de gemiddelde leeftijd, zelfs boven die van Frank en mij uit stijgt en de verwachtte vrolijkheid en tevredenheid, bij het merendeel ver te zoeken is. Kreupelheid? Ja! ( ongeacht nationaliteit). Afmeting, voorzien van duidelijk Amerikaanse voeddingsstoffen en bij een groot aantal mannen de geslagen houding die we ook al bij de tasjes dragende heren in de juwelierszaken tegenkwamen.

Tandartsen doen hier goede zaken.

Terwijl ik dit type, rijden achter ons de volgeladen bussen af en aan van en naar het dorp en wordt het bordje boven de haven gebruikt om een ouderwets soort selfie te maken, want je moet toch laten zien dat je hier echt geweest bent. Ik zou hier goud geld kunnen verdienen als fotograaf. De tientallen juwelierszaken in het dorp worden gerund door indiasche mensen en andersoortige nationaliteiten die zeker niet van hier zijn. De manier waarop de potentiële klanten naar binnen meegenomen worden, zonder dat deze dit in de gaten hebben is een film waard: oplichters in de mist. We hebben bewonderend toegekeken maar werden, toen wij niet bleken te reageren op deze adequate wijze van handel drijven, minder vriendelijk de deur weer uitgekeken. De raven die hier in de haven zich tegoed doen aan mosselen, tegelijkertijd fietsen, railing en alles onder schijtend, zijn verreweg de leukste attractie hier.

En even voor de duidelijkheid, dit zijn vijf cruiseschepen die komen voor een plaatsje zo groot als de Dam in Amsterdam! Nu heb ik mijn hele leven geroepen dat ik zo graag een keer een cruise zou willen maken. Dat is nu over!

Frank zei me dat het een succesvol dagje was.